Ο ψηφιδωτός χάρτης της Μάνταμπα, που στεγάζεται στην Ελληνορθόδοξη Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, είναι ο παλαιότερος εικονογραφικός χάρτης της Ιορδανίας, της Παλαιστίνης και της Αιγύπτου. Αναφέρει τα ονόματα των πόλεων, των ιστορικών τόπων και των ποταμών. Οι μελετητές πιστεύουν ότι αυτός ο χάρτης χρονολογείται από το δεύτερο μισό του έκτου αιώνα, λόγω της ομοιότητας της τέχνης του με της ψηφιδωτής τέχνης στην Εκκλησία των Αποστόλων από τον καλλιτέχνη Σαλαμιανός (Σολομώντα). Επίσης λόγω της αναφοράς του στη Νέα Εκκλησία της Παναγίας στην Ιερουσαλήμ, η οποία εγκαινιάστηκε το 543, και είναι το τελευταίο κτίριο που αναφέρεται σε αυτόν τον χάρτη, οπότε πιστεύεται ότι τοποθετήθηκε το 565.

Ο χάρτης τελειώνει νότια με το Δέλτα του Νείλου και φτάνει βόρεια στο Σαραφάτ και στα δυτικά φτάνει στη Μεσόγειο Θάλασσα και ανατολικά μόνο στην πόλη Αλ-Καράκ, αφού η θέση της χορωδίας των ψαλτών στην εκκλησία που το προσάρτησε καταλάμβανε το παρακείμενο τμήμα. Ο χάρτης καταλάμβανε μια συγκεκριμένη θέση από νότο προς βορρά, και διχοτομείται από δύο κίονες. Ως εκ τούτου, ο αρχικός χάρτης εκτιμήθηκε ότι είχε μήκος 24 μέτρα και πλάτος 6 μέτρα.

Ο χάρτης περιλαμβάνει την Παλαιστίνη, την Ιορδανία και μέρος των γειτονικών χωρών, δηλαδή την Αίγυπτο και τη νότια Συρία. Είναι ο ιερός χάρτης της Ιορδανίας, υπό το φως της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. αναφέρει τις φυλές, και καθιστά την ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ το επίκεντρο της, αναφέροντας πολλά μέρη που βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη, ειδικά στο Βιβλίο του Ιωάννη, και παρέχει άφθονες πληροφορίες για τις βυζαντινές ημέρες.

Όσο για τα μέρη που ανέφερε ο χάρτης, ο καλλιτέχνης τα επέλεξε, είτε επειδή είναι σημαντικές πόλεις, που βρίσκονται στους κεντρικούς δρόμους, είτε λόγω των γεγονότων που έλαβαν χώρα σε αυτές, και ο χάρτης αντιπροσώπευε επίσης τη φύση της χώρας με τα βουνά της, τις θάλασσες της και τα ποτάμια της, λόγω της σημασίας τους, και πρόσθεσε ανθρώπινες σκηνές και εικόνες πλοίων, ζώων, ψαριών και φυτών, προκειμένου να γεμίσει το κενό και να ζωντανέψει τον χάρτη.

Ο καλλιτέχνης θέλησε επίσης να τονίσει το πλεονέκτημα των κύριων πόλεων, για παράδειγμα στην Ιερουσαλήμ, εκτός από την Εκκλησία του Παναγίου Τάφου, τόνισε την πύλη της στήλης και τους δύο κεντρικούς δρόμους. στη Λύδα τόνισε τη Λευκή Πλατεία και στο Αλ-Καράκ τόνισε τον ψηλό βράχο, καθώς και διάφορες εκκλησίες, βάλτους κοιλάδων και φραγμάτων στην Αλ Ζάρα και δύο διαδρόμους στον Ιορδάνη ποταμό...

Η καταστροφή του χάρτη μας αφήνει με λίγα λόγια για την εποχή του, για παράδειγμα, βρίσκουμε επιγραφές που δείχνουν ότι πρόκειται για προσφορά: «... από τους ανθρώπους της πόλης Μάνταμπα, αυτή είναι η αγάπη του Χριστού...». Σήμερα, στεκόμαστε μπροστά σε ό,τι έχει απομείνει από αυτόν τον χάρτη, ο οποίος μας επιβεβαιώνει ότι ο λαός της Μάνταμπα, στο απόγειο της αρχαίας δόξας του, θέλησε να παρουσιάσει σε εμάς, τα παιδιά του μέλλοντος, μια αιώνια εικόνα της αγάπης τους για τον Χριστό σε εκείνα τα ψηφιδωτά που εκθέτουν την αγία χώρα μας με τα ιερά, τα βουνά και τις πεδιάδες της, που αγάπησε ο Θεός, και πέρασαν οι Προφήτες και οι Άγιοι, και ο ίδιος ο Χριστός την αγίασε με την παρουσία του, και για τις εκκλησίες που θυμίζουν τα σημαντικότερα περιστατικά της αυθεντικής χριστιανικής πίστης.