Η Βίβλος αναφέρει μια πόλη στην Ιορδανία στα σύνορα μεταξύ του Ισραήλ και του βασιλείου των Αραμαίων (δηλαδή της σημερινής Συρίας), που είχε μεγάλη σημασία για τη θέση της στον εμπορικό δρόμο, και το όνομά της είναι Ραμώθ-Γαλαάδ, που σημαίνει η Ραμώθ που βρίσκεται στη Γαλαάδ. Αρχαιολόγοι και βιβλικοί μελετητές συμφωνούν ότι το Τελ Αλ-Ραμίθ, που βρίσκεται νότια της Ράμθα, είναι η Ραμώθ-Γαλαάδ και η πόλη Ράμθα μπορεί να ονομάστηκε Ραμώθ και στη συνέχεια να μετατράπηκε ιστορικά σε Ράμθα.

Η Ραμώθ-Γαλαάδ αναφέρεται για πρώτη φορά στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή (20:8) ως μία από τις πόλεις καταφυγής για όσους σκοτώνουν ακούσια μια ψυχή. Σε μια κοινωνία όπου η κρατική δικαιοσύνη δεν αντικαθιστούσε την προσωπική εκδίκηση, ο ακούσιος δολοφόνος έπρεπε να καταφύγει από την εκδίκηση των ανθρώπων και δημιουργήθηκαν πόλεις καταφυγής (Αριθμοί 35:11-12). Όπως αναφέρεται στο πρώτο βιβλίο των Βασιλέων (4:13), ο Βασιλιάς Σολομών (972-933 π.Χ.) την έκανε έδρα του Ιμπν Τζαμπέρ, ο οποίος τον διόρισε κυβερνήτη για να συλλέξει τις πιστώσεις σε είδος.

Και κατά την βασιλεία του Άμρι (886-875 π.Χ.) , ή του Βαασά (910-886 π.Χ.), των δύο βασιλιάδων του Ισραήλ, καταλήφθηκε από τον Μπενχαντάδ Β ́, βασιλιά του Αράμ, και δεν αποκαταστάθηκε από τους Ισραηλίτες στην ειρηνευτική συμφωνία που συνήφθη μεταξύ αυτών και των Αραμαίων μετά τη νίκη τους στο Αφίκ (Α' Βασιλέων 20: 26-34). Αλλά ο Αχαάβ (875-853 π.Χ.) μετάνιωσε για αυτό που είχε συμβεί. Τρία χρόνια αργότερα, κατά την επίσκεψη του Ιωσαφάτ (870-846 π.Χ.), βασιλιάς των Ιουδαίων, στη Σαμάρειας, ο Αχαάβ είπε στους αξιωματικούς του: «Ξέρετε ότι η Pαμώθ-Γαλαάδ είναι δική μας, και εμείς σιωπούμε στο να την πάρουμε από το χέρι του βασιλιά της Συρίας;». Kαι είπε στον Iωσαφάτ: «Έρχεσαι μαζί μου για να πολεμήσουμε τη Pαμώθ-Γαλαάδ;». Kαι o Iωσαφάτ είπε στον βασιλιά του Ισραήλ: «Εγώ είμαι όπως κι εσύ, o λαός μου όπως o λαός σου, τα άλογά μου όπως τα άλογά σου.» (Α' Βασιλέων 22:3-4). Οι δύο βασιλιάδες ανέβηκαν στη Ραμώθ-Γαλαάδ για να την ανακτήσουν από τους Αραμαίους. Κατά τη διάρκεια της μάχης, ο βασιλιάς του Ισραήλ τραυματίστηκε και πέθανε, και μεταφέρθηκε στη Σαμάρεια και θάφτηκε εκεί. Η Ραμώθ-Γαλαάδ παρέμεινε στα χέρια του βασιλιά των Αραμαίων, αλλά το Ισραήλ μπόρεσε αργότερα να την ανακτήσει, και ο Ιωράμ, γιος του Αχαάβ, τραυματίστηκε στην υπεράσπισή της όταν οι Αραμαίοι προσπάθησαν να την ανακτήσουν ξανά (Β' Βασιλέων 8:28).

Στην Ραμώθ-Γαλαάδ, ο Προφήτης Ελισσαίος στάλθηκε να χρίσει τον Ιεχού βασιλιά του Ισραήλ (Β' Βασιλέων 9:4-7). Κατά την εποχή του βασιλιά Ιωαχάζ (820-803 π.Χ.), ο Αζαήλ, βασιλιάς του Αράμ, ανέκτησε την Ραμώθ-Γαλαάδ και ταπείνωσε το Ισραήλ και τον υποχρέωσε να πληρώσει φόρους, αφήνοντας τον Iωάχαζ, βασιλιά του Ισραήλ, με μόνο πενήντα καβαλάρηδες, δέκα άρματα και δέκα χιλιάδες πεζοί, «για τον λόγο ότι, τους κατέστρεψε o βασιλιάς της Συρίας, και τους έκανε σαν το χώμα που καταπατιέται» (Β' Βασιλέων 13:3-7).